Violette de Blauw

Violette de Blauw. Dat is een naam waarvan ik ooit dacht: ‘dat zou ook een leuke naam voor mij kunnen zijn’. Of in elk geval voor mijn pseudoniem.

Een naam bestaande uit twee kleuren is voor een kunstenaar als ik, een colorist pur sang, werkelijk fantastisch. Ik ben gefascineerd door kleur, kleurwerking en maak hier veelvuldig gebruik van in mijn werk. In mijn atelier heb ik een klok waarop de kleurencirkel aan de cijfers verbonden is en ik verwijs er regelmatig naar in de lessen die ik geef.  Cursussen & Workshops



De Klok in mijn atelier en het boek van Kassia St Clair

 

Kleurenleer 

Het gebruik van kleur is leuk maar het toepassen van kleurenleer is nog veel interessanter! Ik heb meerdere boeken over kleur in mijn atelier en lees op het moment ‘Het geheime leven van kleuren’ van Kassia St Clair.  

De naam Violette de Blauw was afgezakt naar de bodem van mijn penseelreiniger totdat ik las dat impressionisten veel kritiek over zich heen kregen vanwege hun voorliefde voor een bepaalde kleur, namelijk Violet.

 

  
Schilderijen van Theo van Rysselberghe

 

Violetto Mania

Gretig las ik verder! De impressionisten werden krankzinnig bevonden of er werd gezegd dat zij aan een bijzondere ziekte leden; ‘Violetto-Mania’.

Violetto-Mania alleen het woord al, prachtig! Het zou zo een titel kunnen zijn van een nieuwe serie of een expositie. Alle violette tinten die de expressionisten gebruiken in hun schaduwen zijn fenomenaal. Een keer in het jaar geef ik een cursus landschap schilderen en heb ik altijd een boek met werk van impressionisten bij me.  Landschapschilderen

Zij zijn ervan overtuigd dat schaduwen nooit zwart of grijs zijn maar een kleur hebben. En dat ben ik zeer zeker met ze eens! Veel van mijn cursisten weten inmiddels dat kleuren die je mengt met zwart dof en vaal worden. Ik ben dan ook een groot voorstander van het toepassen van kleurenleer. 

 

Zie je hoe paars de lucht is? 
Cursus landschapschilderen Zie je hoe paars de lucht hier is?

 

Alle koele kleuren, groenen, blauwen, paarsen, komen uiteraard in aanmerking voor schaduwtinten. Maar de impressionisten zeggen dat Violet de complementaire kleur van het gele zonlicht was en dat het daardoor niet meer dan logisch is dat men deze kleur gebruikt voor schaduwen.

Dus als ik dan een naam zou mogen kiezen zou Violette de Blauw wel een naam zijn die bij mij zou passen. Alhoewel.. twee koele kleuren in je naam… Violette wellicht toch geen goede naam zijn voor een kunstenaar… Want zal zij ooit uit de spreekwoordelijke schaduw kunnen treden?

 

Rohde vs de Blauw

Ik dacht destijds dat Violette De Blauw als pseudoniem mij kon vrijwaren van die steeds maar terugkerende heftigheid in mijn werk. Dat ik met die naam gewoon koeien, landschappen en bloemen zou kunnen schilderen… ik heb het geprobeerd.. dat werkt uiteraard niet! Wellicht dat ik met mijn achternaam niet anders kan dan kunst maken met een zekere heftigheid. Want rood bevind zich aan de andere kant van de kleurencirkel en is nogal aanwezig.  yetterohde.nl

 

Miscalculation - olieverf op doek - 125x115cm - 2013 

Hallo!

Sinds jaar en dag komt model Fernando bij Atelier Rohde over de vloer. In uiteenlopende standen en kleding weet hij iedereen steeds weer te inspireren met zijn uitstraling en vriendelijkheid. De Model en Portret groep op dinsdagavond heeft hem regelmatig geportretteerd. Toen hij laatst 50 werd hebben wij al onze werken van hem bij elkaar gezet en daar een filmpje van gemaakt. Het is zo leuk om te zien wat er zoal gemaakt is de afgelopen jaren en dat laten we dan ook graag zien! 

Hartelijke groeten namens de Model en Portretgroep op dinsdagavond, 

Yette

Tekenen en schilderen kan ook thuis! Vooral als je niet te kritisch bent Dus.. vandaar deze vlog voor jullie!

Een superkort kunstvlogje over het gebruik van kranten en tijdschriften. In deze tijden kunnen we wel wat ongecompliceerdheid gebruiken 🙂 

Veel plezier ermee!

Het nieuwe jaar staat als een wit canvas voor ons klaar en ik ben benieuwd wat er allemaal op het doek zal verschijnen!

Een nieuw jaar is een beetje als een wit canvas. Je hebt wel een idee van wat er op kan komen te staan en je hebt ook wel al wat schetsen gemaakt maar helemaal zeker weten hoe de uitkomst zal zijn weet je niet.

Je hebt invloed op het witte doek door alles wat je hebt geleerd en onderzocht maar daarnaast gebeuren er ook dingen die je niet had voorzien. “happy little accidents” zoals de inmiddels tot cultheld verheven Bob Ross zegt. Kleine of grote dingen die anders lopen dan voorzien waardoor je tot nieuwe ontdekkingen komt.

 

Die combinatie van ontdekken en ambacht.. dat is waar het mij om gaat tijdens het les geven, tijdens het open atelier, tijdens de (nieuwe) workshops die ik aanbied!

Aankomende maandag, 6 januari, start er weer een nieuw jaar bij Atelier Rohde. En ik heb er zin in! Over een kleine maand verhuis ik naar een groter atelier waarin ik door zal gaan met de lessen die ik geef maar waar ik ook nieuwe dingen zal uitproberen.

2020 is voor mij een wit canvas waarop van alles mogelijk is. En ik ben zeer benieuwd naar alle onverwachte bijkomstigheden J Ik houd jullie op de hoogte!

Voor nu, ik wens jullie een creatief, inspiratievol en kleurrijk 2020 toe en wellicht zien wij elkaar in het (nieuwe) atelier!

 

Hallo!

Een super kort vlogje (1m27s) over schetsen! Veel plezier 🙂

Dag lieve mensen,

Het maken van een vlog is een bijzonder en leuk proces. Het nadenken erover, wat zal ik gaan zeggen, welke beelden laat ik zien, het bewerken van de film achteraf, knippen en plakken, muziekjes eronder etcetera.

Nu is het zo dat ik op dit moment niet zoveel kan met mijn rechterarm. Een handicap die ik al 19 jaar heb, voor de meesten niet zichtbaar is, maar wel een steeds grotere impact heeft op mijn leven. Soms heb ik er meer last van dan anders. Helaas heb ik op dit moment veel pijn en kan ik niet zoveel. Dus het maken van een vlog en alles wat daarbij komt kijken is jammer genoeg niet aan de orde.

Illusionist’ mixed media op doek, 60×60

Dus ik dacht, ik “schrijf” een blog. En dit verschilt eigenlijk niet zoveel met een vlog aangezien ik op dit moment in plaats van tegen een camera tegen mijn computer praat! Want ik gebruik spraakherkenningssoftware die soms een zéér poëtische invulling geeft van wat ik zeg. Maar wellicht “Schrijf” ik daar een andere keer nog wel eens over.                                                                                                                                       De menselijke geest zit vol mogelijkheden!

Maar waarom dan een blog “schrijven” Als je zoveel pijn hebt?

De behoefte om te creëren is in mij bijzonder groot en ik word dan ook zeer verdrietig als ik dat niet kan. Gelukkig weet ik dat mijn kunstenaarsgeest is als water, meanderend langs obstakels, steeds weer nieuwe oplossingen zoekend voor dat wat er op mijn pad komt. Dat maakt mijn veerkracht zeer groot, zo hoor ik van anderen. Vandaar dat ik nu ook dit blog schrijf, tegen jullie praat via mijn computer.

Want ik wil graag creëren! En als ik dan niet zelf kan creëren met potlood op papier, verf op doek, het maken van video’s, dan zoek ik een andere manier. Want misschien kan ik met dit vlog wel iets creëren via jou. Door jou te inspireren, je aan te zetten tot het maken van kunst, het creëren van iets, het onderzoeken van je creativiteit etcetera.

Ik ben namelijk van mening dat er altijd wel een vorm is om richting te geven, uiting te geven aan creativiteit. Dat er altijd een weg zal zijn ook al ben je nog zo beperkt, kan je bijzonder weinig, heb je pijn, ben je gehandicapt, of zelfs de overtuiging dat je geen creativiteit in je hebt.

Ik zie dit aan mijn vader. Hij had de ene fysieke tegenslag na de ander, moest het schilderen naar jaren opgeven. Zijn hele atelier ontruimde hij. Al zijn kwasten, penselen, schilderlappen, palletmessen en zelfs zijn doeken kwamen mijn kant op. Ik was blij met alle materialen maar vond het bijzonder pijnlijk om te zien dat hij het schilderen op moest geven. Een half jaar lang zat hij in een stoel bij het raam, somber, niet wetend wat te doen.

Maar, zoals ze zeggen: bloed kruipt waar het niet gaan kan. Het creatieve gen in mijn vader liet zich niet onderdrukken! Het moest ergens heen, al die creativiteit hoopte zich op, het moest er uit! Mijn vader nam een pen ter hand en begon te schrijven. Eerst in biografische vorm over zijn leven van A tot Z.

Net als bij het maken van een schilderij maakte hij de eerste schetsen hij zijn leven op papier en ontwikkelde hij zich verder en vanuit daar vond hij de vorm die hem paste; poëzie.

En van het een kwam het ander. Zijn leven werd omringd met woorden. In alles wat hij beleefde vond hij een gedicht. Of ik kan beter zeggen vind hij gedichten. Want hij is nog lang niet klaar met schrijven. Hij heeft net zijn tweede bundel uitgebracht.

de dichtbundels van mijn vader 

Zowel mijn vader als mijn moeder denken altijd in mogelijkheden. En dat geeft mij vertrouwen in mijn creativiteit. Ik zal altijd een vorm vinden om uiting te geven aan mijn creatiedrang. Dus misschien wil ik met dit blog mezelf en ook jou een hart onder de ring steken dat er altijd een vorm van creativiteit is die passend is voor jou ook al wordt deze uit noodzaak geboren. En als je deze nog niet gevonden hebt dan vind je deze vast nog wel. Al is het maar in het praten tegen een computer.

Dag kunstvlogkijker!

In dit vlog vertel ik over een film over Gerhard Richter; Werk ohne autor, de zoektocht van de kunstenaar en vraag ik me af of het hebben van een verhaal nodig is voor een kunstenaar. Ik hoor graag van je of je de film hebt gezien en welke gedachtes en vragen er zoal bij jou opkwamen.

Lieve kunstvlogkijkers!

In dit kunstvlog vertel ik over een creatief proces en wat dit te maken heeft met een appelboom…

Ik hoop dat jullie er weer van zullen genieten en er inspiratie uit halen voor je eigen proces en werkvormen. Ik hoor graag wat jullie er van vinden!

 


 

Powered by Hoover & Hitch